Chili - Argentinië - Bolivia - 13-03-2018 t/m 29-03-2018

29 maart 2018 - Copacabana, Bolivia

Buenos días amigos! Nos escritura el siguiente blog en Español para usted. Oke, grapje, zo goed is ons Spaans nou ook weer niet geworden in de afgelopen 2,5 week, maar we doen ons best want Engels wordt hier amper gesproken! Gelukkig hebben we onze handen en voeten en de grote Franse woordenschat (die erg lijkt op het Spaans) van Nathalie en buiten dat zorgt alles wat we hier zien en meemaken ervoor dat onze mond open valt van verbazing! Wat een prachtig, divers land is Bolivia! Het heeft een stukje van ons hart gestolen! Ga er lekker voor zitten, want we hebben een hoop meegemaakt, dus er is ook een hoop te lezen!

3

CHILI

Na een rustige vlucht vanaf Sydney komen we aan in Santiago de Chili, waar we een super fijn appartementje hebben geboekt met een supermarkt naast de deur. We hebben een vreselijke jetlag en van de planning om nog de stad in te gaan, komt niks terecht. We slepen onszelf met moeite naar de supermarkt voor een aantal ingrediënten voor een snelle pasta en een grote fles Sprite, om ons wakker te houden, en op kinderbedtijd liggen we al lekker te slapen! De volgende dag zitten we om 11 uur alweer in het volgende vliegtuig naar het plaatsje Calama in het noorden van Chili. In Calama zouden we een bus nemen naar de plaats Salta in Argentinië, maar we kwamen erachter dat die pas op vrijdag zou gaan en op dat moment was het woensdag… oeps! We besloten toen een bus naar San Pedro de Atacama te nemen. Deze plaats ligt, zoals de naam het al zegt, in de Atacama woestijn. En WAUW, zijn wij even blij dat die andere bus pas op vrijdag ging, want dit hadden we niet willen missen! Wat een prachtige, ruige, natuur van steen, zand, maar ook hele hoge bergen met besneeuwde toppen, schitterend! Het dorpje zelf was ook super leuk met heel veel barretjes, restaurantjes en souvenirwinkeltjes.

KGTC8280   IMG_6517   DSCN2433   DSCN2431   

ARGENTINIE

Na dit uitstapje konden we vanuit San Pedro de volgende ochtend wel een bus pakken naar Salta. De busreis duurde 12 uur en was ook weer super mooi! Bij de Argentijnse grens moest iedereen uitstappen voor stempels in de paspoorten en hierna reden we weer verder. Helaas werd Raymon onderweg nog erg ziek (of dit door het reizen of door de hoogte komt weten we niet, maar fijn is anders)! Gelukkig ging het een stuk beter toen we om 20.00 uur in Salta aankwamen, want om 00.30 uur stond de nachtbus naar La Quiaca alweer voor ons klaar. La Quiaca ligt in het noorden van Argentinië en hier kun je de grens over naar Vilazón in Bolivia. In de nachtbus hadden we speciale stoelen waarin je kunt liggen, dus daar hebben we beiden gelukkig aardig in kunnen slapen.

20180315_094019   20180315_145542   20180315_110653   IMG_6540   IMG_6541

BOLIVIA

Tupiza

Op vrijdag 16 maart stonden we om 6.15 uur bij de loketten op de grens van Argentinië naar Bolivia voor onze 3e stempel in 3 dagen! Hierna volgde nog een rit van 1,5 uur in een taxi en toen waren we EINDELIJK in Tupiza aangekomen! Vanuit Tupiza zullen wij starten met een tour naar Salar de Uyuni (zoutvlaktes). Gebruikelijk is om deze tour te starten vanuit Uyuni, maar als je start in Tupiza bezoek je de zoutvlaktes pas op de laatste dag, onder het motto: het lekkerste/mooiste voor het laatst bewaren en er zijn minder toeristen die hier starten, dus ook minder jeeps die achter elkaar aanrijden. Een van de belangrijkste redenen is toch wel dat we tijdens de tour hoogtes boven de 3000 meter zullen bereiken, waardoor de kans op hoogteziekte groot is. Tupiza ligt op 2850 meter en dit is een mooie hoogte om te acclimatiseren. We verblijven dan ook twee dagen in Tupiza om ons lichaam te laten wennen en zo hopelijk hoogteziekte voor te blijven!

DSCN2456   IMG_6544   DSCN2445   IMG_E6553   20180316_102239

Op zaterdag 17 maart wagen wij ons te paard om het prachtige landschap van Tupiza te bewonderen. We worden met een lokaal busje naar een boerderij gebracht en krijgen daar een heuse cowboyhoed en beschermers over ons schoenen en kuiten. Vervolgens krijgen we ons paard aangewezen en klimmen we in het zadel. In het begin is het nog een beetje spannend, maar al snel merken we dat de paarden dit gewend zijn en goed weten waar ze heen moeten. We stappen door een prachtig landschap en wanen ons in het wilde westen tussen de cactussen en rood gesteente, schitterend! Onderweg stoppen we een keer bij een prachtig uitzicht en we beklimmen te voet de Canyon el Duende. Na drie uurtjes zijn we weer terug bij de boerderij en we hebben genoten!

IMG_6594   IMG_6572   DSCN2489   LIDTE5307   DSCN2484   DSCN2472   DSCN246320180317_110857   20180317_110746   

Salar de Uyuni

Op zondag 18 maart begint dan eindelijk een van de hoogtepunten van onze reis, de vierdaagse tour naar ‘Salar de Uyuni’, de 12000 km grote zoutvlakte van Bolivia. Om 8.00 uur staan we voor het tourbureautje en laden we onze backpacks op de jeeps. We zitten in de auto met twee Belgen, Yo en Ellen, en in de andere jeep zitten twee fransen, Baptiste en Laura, en een Nederlandse, Malou. Met Malou hebben we de avond van tevoren al in een restaurantje gegeten, dus het beloofd heel gezellig te worden! Ook met de Belgen in de jeep zit vanaf moment één de sfeer er super goed in! We beginnen de tocht rijdend door het ‘Wild West’ van Tupiza en al snel zien we ook vele lama’s. We stoppen in een dorpje waar de Boliviaanse kokkin een heerlijke maaltijd voor ons klaarmaakt. Aan de tafel wordt over en weer en door elkaar Frans, Nederlands en Engels gepraat. In de middag slaat het weer om en gaat het hagelen, regenen en onweren. We rijden off-road en al snel lopen alle rivierbeddingen vol en ontstaan er modderstromen, waardoor het soms best spannend wordt om naar de overkant te komen en onze weg te vervolgen. Gelukkig hebben we een goede gids/chauffeur die weet wat hij doet! Gedurende de dag stijgen we behoorlijk en Raymon krijgt ontzettende hoofdpijn waar geen enkele pijnstiller tegen helpt, hij heeft hoogteziekte. Gelukkig hebben we pillen bij ons die je lichaam helpen bij het acclimatiseren. We bereiken de 5000 meter en zitten dan in de sneeuw, koud dat het is! We slapen die nacht op 4300 meter in een basic lodge in een dorpje. Raymon heeft nog steeds erge hoofdpijn, maar als hij de volgende ochtend wakker wordt, voelt hij zich gelukkig weer helemaal goed. De hoogtepillen blijft hij slikken want we zullen de komende dagen rond de 4000 meter blijven.

20180318_075930   20180321_132655(0)   DSCN2498   DSCN2511   20180318_102328   DSCN2529   DSCN2521   DSCN2550   DSCN2539   DSCN2534   DSCN2576   DSCN2575   DSCN2579

Op dag twee zitten we om 7.30 uur alweer in de jeeps en onze eerste stop is bij een lama boerderij. Langs de weg staat een jeep van een ander tourbureau met pech en onze guides, Wilmer en Freddie, stappen uit om te zien wat er gaande is. Geweldig om te zien hoe ze lol maken, hangend boven de motorkap van de kapotte auto. Uiteindelijk besluiten ze de jeep te gaan slepen met onze jeep, wat ook weer een hele ervaring is. Aangekomen bij een thermaal bad gaan we lekker eten en genieten we van het uitzicht. De volgende stop is de woestijn van Salvador Dali. Dit ziet er exact zo uit als zijn surrealistische landschappen. Ook zien we de Laguna Verde, Blanca en Colorada waar super veel flamingo’s te vinden zijn en we stoppen nog bij geisers. Al met al een fantastische dag! Wel hebben de gidsen helaas slecht nieuws, want de weg naar Uyuni is geblokkeerd vanwege protesten en stakingen, hierdoor moeten we de route omgooien en een heel stuk omrijden.

DSCN2578   DSCN2587   20180319_085225   DSCN2598   DSCN2594   DSCN2604   DSCN2667   DSCN2654   DSCN2653   DSCN2692   DSCN2719   20180319_132039   DSCN2711   DSCN2694   DSCN2756   DSCN2624   DSCN2774   DSCN2619   DSCN2769   DSCN2739   DSCN2582   DSCN2777   ​

Op dag drie zitten we dus voornamelijk in de auto, maar dat is geen straf met alle prachtige landschappen. Onderweg stoppen we bij zanderige rotsformaties. Een soort stalagmieten, maar dan boven de grond, erg indrukwekkend! De Spaanse muziek zijn we na drie dagen helemaal zat en als we onze muziek aansluiten en André Hazes uit de speakers knalt, gaan we helemaal los! Als vervolgens ‘Despacito’ voorbij komt, draait onze guide, Wilmer, de volumeknop nog een stukje verder open, genieten! Het was nog onzeker, maar ’s middags krijgen we de bevestiging dat we in een zouthotel slapen die avond, yes!!! De muren, tafels, stoelen en bedden zijn volledig gemaakt van zoutblokken. In het zouthotel aangekomen worden de kamers verdeeld en stappen we snel weer in de jeep voor de zonsondergang aan het begin van de zoutvlakte. En wauw! De lucht kleurt in de mooiste kleuren!

DSCN2786   DSCN2792   DSCN2816   DSCN2827   20180320_141915   DSCN2832   DSCN2837   DSCN2903   DSCN2900   DSCN2890

De laatste dag staan we om 5.00 uur op voor de zonsopgang op de zoutvlakte. Omdat het regenseizoen is, ligt er een laag water op de zoutvlakte, waar we doorheen rijden met de jeep. Bij een iets droger stuk stoppen we om de zonsopkomst te bewonderen. Hierna rijden we naar een zouthotel op de zoutvlakte waar we ontbijten met pannenkoeken, jammie! Rondom het zouthotel is de zoutvlakte droog, waardoor we fantastische foto’s kunnen maken door te spelen met het perspectief. De avond van tevoren hadden we nog net een lama kunnen scoren op een marktje en samen met een fles wijn hebben we super leuke foto’s kunnen maken, het was hilarisch! Hierna rijden we naar een stuk zoutvlakte waar een laag water op ligt, zodat er een spiegeleffect ontstaat. Het lijkt alsof we in de wolken lopen, we kunnen er geen genoeg van krijgen! Maar helaas komt aan alles een einde en als we genoeg foto’s hebben gemaakt, rijden we weer van de zoutvlakte af. We gaan nog naar een leuke markt met allerlei souvenirtjes en na de lunch sluiten we de dag en de tour af op ‘Cementerio de Trenes’ een begraafplaats voor oude treinen. We nemen afscheid van onze geweldige gidsen en de kokkin. We hebben een fantastische tijd gehad en we hebben schitterende dingen gezien en meegemaakt, dit zullen we nooit vergeten!!! (De groepsfoto's volgen nog, want die zijn gemaakt met de camera's van de Fransen en Belgen). 😊

DSCN2916   DSCN2936   20180321_064513   DSCN2946   DSCN2952   DSCN2969   DSCN2961   DSCN2957   KUNEE3998   3   IMG_6607   DSCN3040   DSCN3066   DSCN3101   DSCN3096   DSCN3113   DSCN3125   DSCN3132   GXEWE9257

Sucre

Samen met Malou nemen we gelijk na het afscheid van de groep de bus naar Potosí. We hebben al van meerdere andere reizigers gehoord dat Potosí zelf niet heel bijzonder is en dat alleen de mijnen daar interessant zijn. Aangezien wij niet van plan zijn de mijnen te bezoeken, pakken we in Potosí gelijk een taxi naar Sucre en daar komen we ’s avonds om 21.00 uur aan. Al snel vinden we een fijne B&B voor een goede prijs, waar we twee nachten blijven. We gaan snel even iets eten en dan na vier dagen eindelijk weer WiFi-en! 😉

Op donderdag 22 maart gaan we ’s morgens naar een mooi uitzichtpunt over Sucre en daar bestellen we bij ‘Café Gourmet Mirador’ een kan Sangria en heerlijke salades! In het zonnetje genieten we van de lekkernijen en het uitzicht, we zijn nu al verliefd op Sucre (of komt dat door de Sangria)! 😉 ’s Middags boeken we een Walking Tour en we zijn maar met z’n drieën, dus hebben we een privé tour door de stad. We proeven chocola, fruit, een typisch Boliviaanse alcoholische versnapering (Chicha) en we spelen een spelletje, lopen in een ondergrondse tunnel en leren over de geschiedenis van Sucre. In Sucre is zoals jullie op de foto's zien een Eiffeltoren te vinden en een Arc de Triomphe, dit komt doordat de prinses van Bolivia hele goede contacten had met Frankrijk. In het hostel trekken we vervolgens een fles Boliviaanse wijn open en ’s avonds eten we vegetarisch in een lekker restaurantje. Op straat speelt er een latin band, waar we nog even lekker met mee swingen (zie filmpje).

ALKC2652   DSCN3184   DSCN3179   DSCN3162   DSCN3172   DSCN3159   DSCN3163   DSCN3175   DSCN3202   DSCN3214   DSCN3208

Als we de volgende morgen wakker worden is het groot feest in de stad. 'Día del Mar' wordt gevierd vandaag en er lopen verschillende drumbands en heel veel militairen door de straten. We bezoeken de begraafplaats van Sucre. Deze begraafplaats is erg netjes aangelegd en onderhouden en is daarom erg indrukwekkend om te zien. Op de centrale markt eten we vervolgens een broodje Chorizo en we kopen nog wat chocolade van Para Ti. Op het busstation kopen we ’s middags kaarten voor de nachtbus naar La Paz en na nog een vegetarische maaltijd zitten we om 20.00 uur klaar voor de 12 uur durende busrit.

20180323_110550   DSCN3222   

La Paz

Na een prima nacht in de nachtbus komen we om 8.00 uur aan in La Paz. Malou heeft al een hostel geboekt, dus daar laten we ons afzetten met de taxi. Wij gaan dan opzoek naar een hostel met tweepersoonskamers en we vinden gelukkig al snel iets. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we met z’n drieën ontbijten in een straat met super veel souvenirwinkeltjes, waar we na het ontbijt uiteraard even een rondje lopen. La Paz staat ook bekend om The Witches’ Market, dit is een markt waar ‘heksen’ verschillende medicijnen en producten verkopen voor rituelen. We vinden hier onder andere foetussen van lama’s voor offers. Om 15.00 uur start er een Walking Tour op het San Francisco plein. Het meisje dat de tour leidt is helaas niet heel enthousiast en daardoor wordt het een wat saaie tour. Wel sluiten we af in een hostel met het maken van een Sangini Sour, een lokaal drankje, met rauw eiwit er doorheen, bleeh! Na de Walking Tour gaan we gezellig wijn drinken en een kaasplankje eten in de Winebar tegenover het hostel van Malou en we sluiten af met pizza en kippenpootjes.

DSCN3226   20180325_180547   DSCN3237   IMG_6672   IMG_6840

In La Paz is een teleférico gebouwd, dit zijn vier gondels die naar verschillende punten van de stad gaan. Heel bijzonder om in zo’n stad een super goed verzorgde en nette gondel aan te treffen. Op 25 maart gaan we rond 12 uur met de gondel naar een lokale markt in de altiplano. We hebben een prachtig uitzicht over de stad en pas dan wordt ons duidelijk hoe groot La Paz eigenlijk is. De markt is veelal ‘troep’ en dus zijn we snel weer beneden. We lopen nog een rondje over de souvenirmarkt bij onze hostels in de buurt en gaan een cocktail drinken en eten bij de Mexicaan!

DSCN3245   DSCN3243   20180325_141158   20180325_141034

The Death Road

Dichtbij La Paz bevindt zich ‘The Death Road’, de gevaarlijkste weg ter wereld. Het is een onverharde tweerichtingsweg over een berg met metersdiepe steile kliffen. En uiteraard hebben wij ons gewaagd aan dit grote avontuur. Per mountainbike zijn we op 26 maart deze 33 kilometer lange weg afgedaald. We begonnen op 4700 meter en kregen daar onze mountainbikes toegewezen. We konden een rondje oefenen en na een uitleg begonnen we aan een afdaling van 22 kilometer op asfalt. Voordat we van start gingen moesten we voor de zege van Pachamama, Moeder Aarde, een slokje nemen uit een flesje met 96% alcohol, heftig! Er hing een grote wolk tegen de berg, dus we reden door een dikke mist, waardoor er dikke regendruppels op onze zonnebrillen achterbleven. Best spannend, maar zo ontzettend gaaf om zo hard naar beneden te suizen en zelfs vrachtwagens in te halen. Na dit stuk geasfalteerde weg begon pas het echte werk, The Death Road. De weg was ontzettend steil en de stukken steen vlogen dikwijls om je oren, maar het was erg gaaf! Zeker Raymon vond het geweldig en hij sloot aan bij de snelsten. Nathalie deed het iets rustiger aan en ging al kletsend met de guide de berg af! De GoPro vond het avontuur iets minder leuk en viel van Raymon z’n helm af… helaas zit er een grote barst in het glazen schermpje voor de camera, maar gelukkig kan die nog worden vervangen! Na de afdaling zijn we kapot, maar gelukkig kunnen we gebruik maken van het zwembad en de douches van een restaurant/hotel. Ook krijgen we daar een laat lunchbuffet. Om 17.00 uur rijden we in drie uur in een busje terug naar La Paz. Al met al een hele avontuurlijke en spannende dag!

IMG_6866   IMG_6735   20180326_090112  IMG_6815   IMG_6814   20180326_122041   IMG_6832   IMG_6789   20180326_134144   IMG_6783   IMG_6805   IMG_6794   HWAW5079

Jupapina

Na het ontbijt gaan we op 27 maart eerst nog eens langs The Witches’ Market voor een middel tegen de verkoudheid, want we hebben het alle twee goed te pakken. We krijgen een mentholpotje mee, waarvan we het spulletje onder onze neus moeten smeren en een klein beetje op onze tong, super grappig! Rond het middaguur nemen we samen met Malou een taxi naar camping Colibri in Jupapina. Hier zullen wij een nachtje in een tipitent slapen, hoe cool is dat! Aangekomen op de camping zijn we super verrast! De tipi ziet er heel netjes uit en het uitzicht is fantastisch! We brengen de middag door in de hangmatten in het zonnetje en ’s avonds eten we een lekker pizza onder het genot van een glas wijn. ’s Morgens ontbijten we op het terras met het prachtige uitzicht en na nog even chillen in de hangmatten is het tijd om een taxi terug te nemen naar La Paz, want om 14.00 uur vertrekt onze bus naar Copacabana. Ook is het tijd om afscheid te nemen van Malou, want zij blijft nog een aantal dagen in La Paz. Na drie dikke zoenen en met het idee dat we elkaar misschien nog in Peru gaan zien, zijn we opeens weer met z’n tweetjes, toch best een beetje gek na 1,5 week met z’n drieën reizen!

VUUS9242   IMG_6857   DSCN3254   DSCN3251   IMG_6871

Copacabana

Na een busrit van drie uur (van de vier) moeten we opeens uit de bus stappen om een stuk van Lake Titicaca over te steken. De bus wordt op een groot vlot gereden en wij passagiers moeten met een klein bootje naar de overkant. Wat een avontuur weer! Bizar om zo’n grote bus op zo’n gammel vlot naar de overkant te zien varen, alles kan ook hier! Als we weer veilig in de bus zitten, komen we na nog een uurtje rijden aan in Copacabana. De stad ziet er erg gezellig uit zo aan het water. We lopen naar ons kleurrijke hostel, checken in en gaan dan eten in een van de vele restaurantjes.

20180328_163018   20180328_184351   20180328_163841  

Isla del Sol

Op 29 maart varen we om 8.30 uur met een bootje naar Isla del Sol, het heilige eiland van de Zon. Het is een eiland in het grote Lake Titicaca, het hoogste meer ter wereld op 3812 meter. Aangekomen op Isla del Sol worden we gelijk aan een grote uitdaging gesteld. Voor ons ligt een enorme trap die we beklimmen met onze backpacks op onze rug. Naast deze 20 kilo extra is de lucht op zulke grote hoogte heel ijl, geen makkie dus! Aangekomen bij het hostel puffen we eerst eens even uit en gaan dan lunchen met uitzicht op het meer, prachtig! Hierna wandelen we ook weer bergopwaarts naar een prachtig uitzichtpunt en worden we constant gevolgd door een puppy, die we uiteindelijk maar Bueno noemen! 😉 Onderweg komen we langs een Boliviaans meisje met haar kraampje en babylama. Voor 5 Bolivianos mogen we een foto maken van de lama en uiteraard doen we dat! Na deze prachtige wandeling kopen we in een klein winkeltje weer een lekkere fles wijn die we op dit moment nuttigen bij het hostel, wat een leven! 😊

DSCN3265   DSCN3320   DSCN3307   DSCN3305   DSCN3291   DSCN3286   Knipsel

Isla del Sol is alweer onze laatste bestemming in het verbazingwekkende Bolivia! Morgen nemen we de boot terug naar Copacabana en om 17.00 uur gaat onze nachtbus naar Cusco in Peru. Weer een nieuw land en nieuwe belevenissen, spannend! 😊

IMG_6683

Wist je dat:

  • Raymon er op de luchthaven in Chili tussenuit werd gepikt door honden omdat hij appels in zijn tas had… geen drugshonden, maar fruithonden! 😉
  • Nathalie super veel last heeft van jetlags… drie nachten standaard om 3 uur klaarwakker zijn en niet meer kunnen slapen… heel frustrerend!
  • We tijdens de vierdaagse Uyuni tour alleen al met de camera ruim 600 foto’s hebben gemaakt!
  • Potosí de hoogste stad ter wereld is. Het ligt op 4067 meter.
  • Sucre de hoofdstad van Bolivia is en La Paz de parlementaire stad. Net als dat Amsterdam de hoofdstad van Nederland is, maar het parlement in Den Haag is gevestigd.
  • Sucre op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat en ook wel Ciudad Blanca (de witte stad) wordt genoemd. De inwoners moeten ieder jaar hun huizen opnieuw wit schilderen.
  • In Sucre uitgebreid ‘Día del Mar’ werd gevierd. In 1879 grensde Bolivia nog aan de zee, maar door een oorlog met Chili en Peru zijn ze het deel aan de zee kwijtgeraakt. Momenteel ligt in Den Haag een voorstel van Bolivia om toegang te krijgen tot de zee, zodat ze geen import taxes meer hoeven te betalen aan Chili en Peru.
  • La Paz de hoogste 'hoofdstad' is ter wereld. Het ligt op 3640 meter en dat hebben we gevoeld! Wanneer we de trappen op liepen in de straat van ons hostel waren we binnen vijf treden al helemaal buiten adem, zo'n raar gevoel! 
  • Cocabladeren legaal zijn in Bolivia (hier wordt cocaïne van gemaakt). Vele Bolivianen kauwen op de bladeren, omdat het de symptomen van hoogteziekte helpt verminderen.
  • Wij onder andere cocathee (gemaakt van cocabladeren) en cocachocolade hebben geproefd.
  • The Death Road de enige weg in Bolivia is waar je aan de linkerkant van de weg moet rijden. Gelukkig hadden we al goed geoefend in Nieuw-Zeeland en Australië! 😉
  • We de Boliviaanse papas rellenas hebben gegeten (een aardappelbol gevuld met kaas), heel lekker! En we bijna leven op Empanadas!
  • Lake Titicaca bekend staat om de lekkere forel. Uiteraard hebben we die geproefd op Isla del Sol en we hebben genoten! 

Foto’s

10 Reacties

  1. Noraly:
    30 maart 2018
    Wow zo mooi en herkenbaar. Bolivia heeft ook echt een stukje van mijn hart gestolen. Veel plezier in Peru
  2. Peter:
    30 maart 2018
    Wow, wat een mooi land is Bolivia.
    Ben benieuwd wat Peru jullie zal brengen. Veel plezier!!

    @Raymon, de 'knol' waar jij op gereden hebt mocht zeker gelijk met pensioen?
  3. Maria:
    31 maart 2018
    Wat super super gaaf allemaal wat jullie beleven!!! Jullie zitten helemaal in de overdrive daar!!😄😄👍👍
  4. Maria:
    31 maart 2018
    Wat super super gaaf allemaal wat jullie beleven!!! Jullie zitten helemaal in de overdrive daar!!😄😄👍👍
  5. Marianne de Boer:
    31 maart 2018
    Iedere keer weer heerlijk om jullie verhaal te lezen xxx
  6. Jo:
    31 maart 2018
    Hey Nederlandertjes, wij vertrekken morgen naar huis en dan komen de foto's er aan. Veel liefs
    De Belgjes
  7. Patrick van den Hoek:
    1 april 2018
    Super leuk verhaal en het ziet er erg mooi uit allemaal. Het is eigenlijk niet bij te houden wat jullie allemaal doen op het moment... super veel en gave dingen. Al zou ik nooit van mijn leven "the death road" betreden :O.
    Heel veel plezier nog de laatste 2 maandjes van de reis, geniet ervan! :)
  8. Opa Theo:
    2 april 2018
    Dag Nathalie en Raymon! Zo te zien hebben jullie het erg naar jullie zin. Nog veel plezier en tot kijk!
  9. Erik:
    15 april 2018
    Prachtig verhaal zeg en geweldige foto's. Wat een schitterende landschappen!
    Gr. de Rijkies.
  10. Wilfried en Annemarie:
    26 april 2018
    Hallo Raymon en Nathalie, nu we jullie niet meer kunnen stalken met elkaar steeds tegen te komen, genieten we wel van jullie avonturen in Zuid Amerika. Nog veel plezier en we kijken uit naar het volgende verhaal. Travelse en tot horens xx