Ecuador - Colombia - 1-05-2018 t/m 28-05-2018

ECUADOR

Als we aankomen op de luchthaven van Quito vanaf de Galapagoseilanden voelt het alsof het erop zit en we zijn geland in Amsterdam, maar nee we hebben nog een maand te gaan! We moeten even schakelen, maar na een paar daagjes hebben we de reisprikkels weer te pakken!

Cotopaxi

Op woensdag 2 mei reizen we vanuit ons hostel in Quito met een busje met andere backpackers naar het Secret Garden Hostel in Cotopaxi. In dit hostel kun je naast een bedje in een dorm ook een nachtje boeken in een Hobbithuisje of zoals wij, in een ‘Playhouse’. En dit was het ook echt! Een super schattig, klein, houten huisje met op de tweede verdieping een bed met een klein raampje met uitzicht op de Cotopaxi vulkaan. In het hostel eet je samen met de groep lunch en avondeten en om 17.00 uur is het borreltijd en dan wordt er besproken wat je de volgende dag aan activiteiten kunt doen. We hebben een hele gezellige avond gehad met iedereen. De volgende dag konden we gaan hiken naar de vulkaan, maar daar hadden we totaal geen zin in, dus dat hebben we ook lekker niet gedaan! 😉 We hebben in de ochtend gelijk een taxi genomen naar een stadje verderop en vandaar hebben we een bus genomen naar Baños.

Baños

In Baños aangekomen, leveren we de was in en lopen dan een rondje door het stadje. Baños staat bekend om de avontuurlijke activiteiten en om ‘La Casa del Arbol’, een schommel boven een afgrond. Op vrijdag 3 mei besluiten we om 11.00 uur een lokale bus te nemen naar de schommel, maar als we bij de bushalte staan wordt ons verteld dat er aan de weg wordt gewerkt. Om 16.00 uur zal er pas weer een bus naar boven gaan. We besluiten daarom eerst met een lokale bus naar de waterval ‘Pailon del Diablo’ te gaan. Na een korte wandeling komen we aan en we zijn positief verrast. Hij is best indrukwekkend en we kunnen met een beetje kruipwerk achter de waterval lopen. Zeiknat komen we er weer achter vandaan. Terug in Baños lunchen we ergens en om 16.00 uur nemen we de bus naar ‘La Casa del Arbol’. Super vet om op zo’n hoogte over de afgrond te schommelen. Als we genoeg foto’s hebben gemaakt, nemen we de bus weer naar het dorpje. De volgende ochtend staat er raften op het programma. We worden om 9.00 uur opgehaald en rijden dan in een uurtje naar de plek waar we zullen starten. We krijgen een wetsuit, zwemvest en schoenen aan en we krijgen een plaats toegewezen in de boot. We oefenen keihard met peddelen en het bijbehorende one, two, schreeuwen en dat werpt z’n vruchten af, want we overleven de eerste heftige stroomversnelling terwijl de andere boten omgaan. We hebben heel veel lol met de groep en we zijn een fantastisch team. Raymon gaat nog even water happen, maar hij wordt snel weer de boot ingetrokken door een van onze teamgenoten. Al met al een gezellige en sportieve dag!

Op zondag 5 mei nemen we de bus terug naar Quito. ’s Middags wordt er nog geskypt met Nathalie d’r vriendinnen en ouders en de volgende dag vliegen we naar Colombia!

COLOMBIA

Het land waarvan onze ouders even twee keer moesten slikken, zouden jullie dat nou wel doen?! Maar wat zijn we blij met deze keuze. Ondanks het regenseizoen hebben we ontzettend genoten van dit veelzijdige land en de lieve Colombianen!

Salento

Na een vlucht van 1,5 uur komen we om 12.00 uur aan in de hoofdstad van Colombia, Bogotá. We zullen vanaf hier ook doorvliegen naar Rio de Janeiro, dus besluiten we deze stad aan het einde van ons rondje te bezoeken. Vanaf de luchthaven nemen we een taxi naar het busstation en daar pakken we de eerste de beste bus naar Armenia. Er wordt ons verteld dat de busrit ongeveer 6 uur zal duren, maar helaas is het zo druk op de weg dat we pas om 22.30 uur in Armenia aankomen. Vanaf daar moeten we nog een uurtje met de bus naar Salento, maar de laatste bus ging om 20.00 uur, gaat lekker! We besluiten een taxi te nemen en om 23.30 uur komen we helemaal uitgeput aan in het hostel. De volgende dag slapen we een beetje uit en lopen dan een rondje door het dorpje. De huizen zijn allemaal felgekleurd, super leuk, maar door de vele regen ontbreekt de sfeer. Als tegen de avond de bewolking optrekt en we opnieuw het dorpje verkennen, lopen er heel veel mensen buiten en is het gelijk een stuk gezelliger. We lopen naar een punt met uitzicht op Valle de Cocora, die we de volgende dag gaan bezoeken.

Om 8.00 uur staan we op het centrale plein waar vandaan de Jeeps vertrekken naar Valle de Cocora. We doen hier een vijf uur durende hike door de modder en een nevelwoud, eindigend bij de vallei met de vele waxpalmbomen. Nathalie maakt nog even een flinke glijder en eindigt met twee benen in modderpoeltjes en met haar hoofd tegen een houten paal, het was hilarisch!!! 😉 In het nevelwoud moeten we over hangbruggetjes de rivier oversteken en vervolgens flink klimmen naar een finca (boerderij) boven op een berg. Als we weer naar beneden lopen hebben we steeds mooiere uitzichten op de verschrikkelijk hoge palmbomen, woow! Als we er uiteindelijk naast staan voelen we ons echt héél klein. Wat een prachtige hike was dit weer! Terug naar het dorp staan we achterop de Jeep, super leuk!

                              ​   

Medellín

Op donderdag 10 mei nemen we om 11.00 uur de bus naar Medellín, waar we om 20.00 uur ’s avonds aankomen. De volgende dag verkennen we El Pobablo, het toeristisch deel van de stad, en eten we pannenkoeken in een restaurantje, hmmm! 😊 Daar komen we Isa en Tom tegen (van Tupiza en Cusco) en we spreken af om ’s avonds samen uit te gaan. In hun hostel drinken we een biertje met nog wat andere mensen en dan vertrekken we naar hét Partyhostel van Medellín. Tot slot eindigen we nog op een technofeestje, niet helemaal ons ding, maar we hebben wel een hele gezellige avond! De volgende dag staat er een Free Walking Tour op het programma en gelukkig valt de kater mee! De tour is super interessant en onze guide vertelt een hoop over het criminele verleden van Medellín en hoe ze hard werken om de stad nog veiliger te maken voor toeristen. Ongelooflijk hoe Medellín 20 jaar geleden nog de gevaarlijkste stad ter wereld was met het hoogste aantal moorden en vandaag de dag is uitgekozen tot meest innovatieve stad. Onderwijs staat voor verandering en daarom hebben de Paísas (inwoners van Medellín) de gebouwen waar de gruwelijkste dingen zijn gebeurd, omgebouwd tot bibliotheken en scholen. Eén van de belangrijkste gebeurtenissen waar de Paísas zich aan vasthouden is de bouw van de metro en de kabelbanen en hier zijn ze dan ook heel trots op. Een schonere metro zul je nergens aantreffen! Na de tour nemen we dan ook de metro en een taxi naar Communa 13. Ons werd afgeraden hier ’s avonds alleen te lopen, maar overdag kan dit tegenwoordig wel, ondanks dat dit het gevaarlijkste deel van Medellín was. Dit deel was onder leiding van Pablo Escobar en de locatie was ideaal voor het transport van wapens, drugs en geld, omdat het dicht naast een belangrijke weg ligt. De streetart die momenteel te vinden is in Communa 13 is voor al het geweld dat in dit gedeelte heeft plaatsgevonden. Ook zijn er mega roltrappen die je helemaal naar boven op de berg brengen en van waar je een mooi uitzicht hebt over Medellín. Na dit avontuur gaan we lekker eten en vroeg naar bed. Op zondag 13 mei gaan we met de bus naar Gautapé, een heel mooi, kleurrijk dorpje gelegen op 2 uur rijden van Medellín. We lunchen hier met heerlijke vis en nemen dan een tuktuk naar Piedra el Peñol. Dit is een grote rots die je kunt beklimmen. Als we na 740 treden eindelijk boven aankomen, hebben we een prachtig uitzicht over het gebied rondom de rots! Als we genoeg foto’s hebben genomen gaan we weer naar beneden, terug naar Gautapé. Daar lopen we nog een rondje en genieten we van de gezellige Colombiaanse sfeer op het plein. Om 16.30 uur nemen we de bus terug naar Medellín. We eten nog iets in een restaurantje bij het hostel in de buurt en pakken dan de metro weer terug naar het busstation, want om 22.15 uur gaat de nachtbus naar San Gil.

                                                            ​

San Gil

Na een heftige rit met heel veel regen en onweer komen we om 8.30 uur aan in Bucaramanga. Van hieruit moeten we nog met een andere bus in 2,5 uur naar San Gil. We checken in in het hotel en gaan dan gelijk een tour boeken voor de volgende dag en namelijk wel: PARAGLIDING! De rest van de dag doen we rustig aan en de volgende dag staan we op en is het gelukkig stralend weer! Wel krijgen we een berichtje dat we niet om 8.30 uur worden opgehaald, maar om 10.00 uur, dit vanwege de wind. Om 11.15 uur komen we aan bij het platform en daar zien we de eerste parapenters al in de lucht hangen, spannend! We zijn met zes mensen en de lichtste mensen gaan als eerst. Als de tweede terug komt, kan de derde helaas niet vertrekken, omdat het windstil is. En dit is stilte voor de storm, want we zien een enorme, donkere wolk op ons afkomen. Helaas, het gaat regenen en onze vluchten worden afgelast… ☹ We besluiten een nachtje bij te boeken en het de volgende dag nog een keer te proberen.

Op woensdag 17 mei ziet het weer er gelukkig weer stralend uit en dit keer worden we wel om 8.30 uur al opgehaald. Na een uurtje rijden komen we aan bij het platform en omdat we prioriteit één zijn, mogen we als eerste vliegen! Super spannend! Raymon rent als eerst de berg af voor zijn tandemsprong en Nathalie volgt niet veel later. We vliegen boven een canyon en door de verschillende luchtstromen stijgen we steeds meer. Op een gegeven moment vliegen we op 2000 meter hoogte. Wat ongelooflijk gaaf is dit! Na ongeveer 20 minuten vliegen maken we wat foto’s en vraagt de piloot of we zin hebben in wat adrenaline. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen en zo maken we bijna salto’s in de lucht bij het dalen, whaaa! Weer veilig op de grond staan we nog even na te shaken op onze benen, wat een ervaring!

Die avond nemen we om 20.00 uur de laatste nachtbus van onze reis, naar Santa Marta.

Tayrona National Park

Na een rit van 13,5 uur komen we om 9.30 uur aan in Santa Marta. Vanaf daar nemen we nog een half uurtje de bus naar het mooie Yuluka Ecohostel in de buurt van het Tayrona National Park. We hebben een prachtige hutje met bad en hangmatten op het balkon. Hier hebben we twee heerlijk relaxte dagen aan het zwembad met een boek!

Op zaterdag 19 mei brengen we een bezoek aan het Tayrona National Park. Bij binnenkomst hebben we gelijk twee hangmatten gereserveerd, zodat we in het park konden overnachten, maar toen we bij de camping aankwamen en zagen hoe het eruit zag, zijn we snel doorgelopen. Oud, modderig en vies, mwa daar hebben we zo aan het eind van de reis geen zin meer in. We brengen een bezoekje aan de meest bekende stranden La Piscina en Cabo San Juan en we eten iets op het laatste strandje. Het is mooi, maar we zijn niet heel erg onder de indruk. Wel komen we op onze twee uur durende wandeling terug naar de uitgang nog aapjes tegen in de bomen. In de namiddag nemen we een bus naar onze volgende bestemming aan de Caribische kust, Palomino.

Palomino

We slapen een nachtje in een hostel in het centrumpje van Palomino en de volgende dag lopen we richting het strand naar een hostel met allemaal leuke hutjes. We kunnen helaas pas om 15.00 uur in het hutje en daarom gaan we gelijk maar DE activiteit van Palomino doen, namelijk tuben. Met een grote band om onze arm stappen we achterop de motor bij twee Colombianen en die brengen ons naar de rivier toe. Vanaf daar moeten we nog 20 minuten omhoog en weer naar beneden lopen en daar is het startpunt. We hebben zelfs een guide meegekregen, dus met zijn drieën dobberen we rustig de rivier af. Het is erg relaxt en Nathalie oefent volop haar Spaans met de guide. Na 2,5 uur komen we heerlijk ontspannen aan bij het punt waar de rivier in de zee uitkomt. De volgende dag liggen we lekker de hele dag aan het zwembad of in de hangmatten, genieten!

Minca

Op dinsdag 22 mei reizen we af naar Finca Carpe Diem in Minca. Om daar te komen moeten we met de bus en daarna met motortaxi’s. Hup de grote backpacks voorop de motor en wij achterop en gaan met die banaan, niks is te gek! Raymon moest zelfs op de heenweg zijn backpack op zijn rug dragen! De volgende morgen doen we een hele leuke chocolade workshop. We leren onder andere hoe chocolade gemaakt wordt en we mogen hier ook zelf mee experimenteren. We doppen de bonen, malen ze en maken dan 80% chocolade. Ook krijgen we een chocolade masker en een lekker kop chocolademelk. Een ochtendje naar Nathalie d’r hart! 😉

Cartagena

Dezelfde middag nemen we een bus naar Cartagena, waar we rond 20.00 uur aankomen. Op donderdag 24 mei doen we een Free Walking Tour, maar er is helaas echt niks aan en het gaat stortregen onderweg. We gaan dan ergens lunchen en ’s avonds kijken we onder het genot van een biertje de zonsondergang op de stadsmuur. Vanaf hier is goed het verschil te zien tussen de oude stad en de nieuwe stad. Op het verlanglijstje van Nathalie staat nog leren salsadansen in Zuid-Amerika, dus de volgende dag brengen we een bezoekje aan dansschool ‘Crazy Salsa’. We doen een groepsles met nog twee koppels en we leren de vijf belangrijkste stappen van de salsa. Het bevalt ons zelfs zo goed dat we voor de volgende dag een privéles boeken. ’s Middags skypen we en ’s avonds gaan we weer met onze biertjes naar de stadsmuur voor de zonsondergang, wat een heerlijk plekje! Tijdens de salsa privéles van de volgende dag leren we hoe we samen kunnen dansen. Waar Raymon nog wat moeite heeft met de stapjes, vindt Nathalie het vooral moeilijk om Raymon te laten leiden, oepss… Dat verbaast jullie niks zeker…😉 ’s Middags struinen we nog weer een keertje door deze heerlijke, kleurrijke stad. We kijken de finale van de Champions League in een restaurantje en lopen daarna nog door een stadspark met wilde luiaards, aapjes en eekhoorntjes, super leuk! Die avond vliegen we terug naar de hoofdstad van Colombia, Bogotá.

Bogotá

Op zondag 27 mei zijn de presidentsverkiezingen in Colombia. We hebben een hoop veiligheidsinstructies gelezen, want het zou er hard aan toe kunnen gaan en daarmee ook wat gevaarlijk worden zo in de grote hoofdstad. We doen ’s morgens een hele interessante Graffiti Tour in de wijk Candeleria, waar het hostel ook ligt. Graffiti is min of meer legaal in de stad en er zijn dan ook prachtige kunstwerken te vinden op de muren. De bewoners betalen de artiesten zelfs vaak. ’s Middags blijven we in het hostel. Het voelt wel veilig en rustig op straat, maar we willen geen risico nemen en buiten dat is bijna alles gesloten. De laatste dag in Colombia gaan we met een kabelbaan naar Monserrate. Dit is een berg vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad. We bezoeken hier een kerkje en kopen nog wat Colombiaanse souvenirtjes. ’s Avonds vliegen we naar alweer de laatste bestemming van onze wereldreis! Op naar Rioooooo!!!

Wist je dat:

• De vuilniswagen in Baños het geluid van de ijscoman maakt, valt dat even tegen…
• We pech hadden toen we met de auto naar Cotopaxi reden. In de garage werd iets met de remmen verholpen en na 20 minuten konden we gelukkig alweer verder rijden.
• Nathalie een zak broodjes bij een restaurantje heeft laten liggen en hij weg was toen we terugkwamen.
• De palmbomen in Valle de Cocora wel 60 meter hoog kunnen worden
• De jeeps in Salento ‘Willy’s’ worden genoemd.
• De empanadas per land in Zuid-Amerika verschillen.
• Bijna al het Colombiaanse eten gefrituurd is.
• Medellín 20 jaar geleden nog de gevaarlijkste stad ter wereld was
• Pablo Escobar in 1993 is doodgeschoten, maar dit nog niet het einde was van de grote criminaliteit in Medellín.
• Tussen 2002 en 2010 de kidnappings in Medellín met 90% zijn gedaald.
• Je de naam ‘Pablo Escobar’ beter niet kunt noemen in Medellín. Met de Free Walking Tour werd hij dan ook ‘de bekendste crimineel op de wereld’ genoemd. Anders was de kans groot dat de Colombianen zich ermee kwamen bemoeien. Deze man wordt gehaat en ze willen hem zo snel mogelijk vergeten. Het kwade wordt liever niet meer genoemd in Medellín.
• Er in elke bus die we in Colombia hebben genomen WiFi was.
• Het lokale shotje van Colombia iets weg heeft van Sambuca.
• Er op het technofeestje achter de DJ hele pikante films werden afgespeeld op de televisieschermen.. next level uitgaan! Op de markt liggen deze films trouwens ook gewoon tussen Nemo en Belle en het Beest! 😉
• Het Colombiaanse ontbijt aardappelsoep met ei, een zoet broodje en een arepa is. Een arepa is een soort dikke pannenkoek gemaakt van maïs. Niet onze favoriet…
• Wij niet wisten dat het regenseizoen is in Colombia. 😉
• Het Tayrona National Park op de cover van de Lonely Planet staat.
• Palomino in vijf jaar tijd is uitgegroeid tot een heel toeristisch plaatsje.
• Er in 80% chocolade al zo’n 6 lepels suiker zitten.
• De vrouwen met fruit op hun hoofd in Cartagena Palenqueras heten.
• Er tijdens de verkiezingen vanaf zaterdag 26 mei tot maandag 28 mei geen alcohol wordt geschonken.
• We terug in Bogotá op 3000 meter hoogte weer heel erg moesten acclimatiseren.
• Ons Spaans echt goed vooruit is gegaan de afgelopen twee maanden. Ook met locals gaat het praten een stuk vloeiender, super leuk!